Między innymi dlatego, że przyjmując takie założenie, pozostaniemy ciekawi drugiej osoby.
Natomiast zakładając, że wiemy o drugim człowieku wszystko (czy też o sobie samym), gubimy tę ciekawość, ochotę na poznawanie. Wkładamy go w tę "wiedzę" jak w ramki, aby poczuć się bezpiecznie, ale relacja przestaje być żywa. Zaczyna być schematem.
Natomiast zakładając, że wiemy o drugim człowieku wszystko (czy też o sobie samym), gubimy tę ciekawość, ochotę na poznawanie. Wkładamy go w tę "wiedzę" jak w ramki, aby poczuć się bezpiecznie, ale relacja przestaje być żywa. Zaczyna być schematem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz