Rób małe rzeczy w wielki sposób [Porada na poniedziałek]

To takie proste prawda? Stosując tę zasadę, żyje się zdecydowanie radośniej i z większą satysfakcją.

Ale w praktyce to wcale nie jest takie proste. Przyjęcie takiej postawy jest możliwe tylko pod warunkiem, że twój wewnętrzny krytyk nie zacznie się odzywać i marudzić. Znasz go, prawda? To ten głos który słyszysz w swojej głowie i który cicho lub całkiem głośno mówi, że:

• to, co robisz, jest nieważne
• każdy zrobiłby to lepiej
• i tak na pewno się nie uda
• twoje działania nie mają znaczenia
• nie zrobiłeś tego wystarczająco dobrze
• sam nie jesteś wystarczająco dobry

To nie jest konstruktywne krytyka. To krytyka, która podcina skrzydła i zniechęca do działania. Po co robić cokolwiek, skoro to i tak nie ma znaczenia? Skoro inni są w tym lepsi? Skoro i tak się nie uda? Taki dialog wewnętrzny prowadzony ze sobą (a wszyscy rozmawiamy ze sobą w swoich myślach) przeszkadza w podejmowaniu działań, realizowaniu planów i spełnianiu marzeń. Tak naprawdę to głos z twojej przeszłości, głos kogoś ważnego, kto ci to wielokrotnie powtarzał lub w inny sposób dawał do rozumienia, że tak właśnie wygląda świat i taki jesteś ty sam. A ponieważ była to ważna i bliska osoba, to uwierzyłeś, że ma rację i mówi prawdę.

Jednak teraz po latach, przekonujesz się, że taka postawa sprawia, że trudno ci się cieszyć życiem, odważnie podejmować wyzwania i doceniać siebie za to, czego już dokonałeś. Bo to przecież tak niewiele, to nie ma znaczenia i przecież można było zrobić więcej, lepiej, bardziej. Przecież powinieneś już mieć dom za miastem, Nobla, firmę, samochód i studia podyplomowe. Co z tego, że cię to nie kręci, przecież zawsze słyszałeś, że tak trzeba. Że ktoś wie lepiej od ciebie, co jest dla ciebie dobre, w którą stronę powinieneś podążać i jakie cele osiągać, nawet jeśli wcale ich nie chciałeś. Bo tak naprawdę to chciałeś podróżować autostopem, zajmować się robieniem bajecznie kolorowych ciast, opiekować bezdomnymi zwierzakami, szydełkowaniem niesamowitych swetrów dla znajomych i organizowaniem przyjęć dla dzieciaków z sąsiedztwa... No, ale kto to widział takie fanaberie.

Więc może czas już podyskutować z tym wewnętrznym głosem? Zakwestionować jego opinie i twierdzenia? Może warto zacząć patrzeć na siebie z życzliwością i wyrozumiałością, którymi tak chętnie obdarzasz innych? Czy naprawdę musisz spełniać wyśrubowane wymagania i dopasowywać się do oczekiwań tego wewnętrznego krytyka? Przecież nie ma takiego obowiązku. To twoje życie i sam decydujesz, jak je spędzisz. Ta zmiana jest trudna i wymaga sporo pracy, ale jest możliwa.

Możesz zmienić treść swojego wewnętrznego dialogu i zacząć ze sobą rozmawiać inaczej, tak, aby to, co do siebie myślisz, motywowało, zachęcało i dodawało nadziei. Możesz zacząć samodzielnie decydować i dokonywać własnej oceny, czy to co robisz, jest małe czy wielkie i czy robisz to wystarczająco dobrze.

Możesz zostać mistrzem świata w swojej kategorii.

Do czego serdecznie Cię zachęcam i z przyjemnością cię w tym wesprę.
Wasza psycholog :)


Obowiązek informacyjny wynikający z RODO - kliknij, aby dowiedzieć się więcej ->

Ten temat jest dla Ciebie ważny? Potrzebujesz zmian w swoim życiu? Chcesz zrozumieć przyczyny i znaleźć rozwiązania? Umów się na konsultację!