O sile szczerego gniewu [Porada na poniedziałek]

Pratchett trafnie rozróżnia gniew szczery od wybuchowej złości czy chronicznej urazy. Szczery gniew to informacja: sygnalizuje naruszone granice, pogwałcone wartości, realną niesprawiedliwość. Jego „twórcza potęga” nie polega na krzyku, lecz na energii, którą da się zamienić w konstruktywne działanie — postawienie granicy, zmianę procedury, rozmowę o faktach, decyzję o wyjściu z sytuacji, w której nie da się być bez szkody dla siebie.

Klucz tkwi w regulacji, nie w tłumieniu. Tłumiony gniew zamienia się w pasywno-agresywność albo rezygnację; niekontrolowany w przemoc słowną i eskalację. Regulacja oznacza nazwanie tego, co zostało naruszone, ochłonięcie na tyle, by wybrać formę działania, i dopasowanie jej do celu. Wtedy energia gniewu staje się paliwem sprawczości, a nie pożarem, który spala wszystko dookoła.

Szczery gniew jest też testem intencji. Jeśli naprawdę chodzi o wartości, pojawia się gotowość do odpowiedzialnych konsekwencji: przyjęcia skutków własnej decyzji, wysłuchania drugiej strony, korekty kursu, gdy pojawią się nowe dane. Jeśli chodzi tylko o wyładowanie napięcia, „potęga” kończy się na silnym geście bez zmiany rezultatu.

Praktyczna różnica w codzienności bywa subtelna: zamiast „wybuchnąć na kogoś”, mówimy „co” i „dlaczego” nas naruszyło oraz czego potrzebujemy, a potem robimy mały, wykonalny krok w stronę naprawy. To właśnie ten moment, w którym gniew przestaje być problemem do zepchnięcia i staje się siłą porządkującą, pomaga odzyskać granice, przywraca proporcje i kieruje uwagę tam, gdzie rzeczywiście mamy wpływ.

Wasza psycholog ❤

Ten temat jest dla Ciebie ważny? Potrzebujesz zmian w swoim życiu? Chcesz zrozumieć przyczyny i znaleźć rozwiązania? Umów się na konsultację!